ویزای هر کشور در واقع مجوز ورود افراد بیگانه از سایر کشورهای دیگر به کشور مربوطه است. ویزاهای همه کشورها به طور کلی به دو دسته ویزاهای مهاجرتی و ویزاهای غیر مهاجرتی دسته بندی شده اند. ویزای پزشکی یا درمانی در دسته ویزاهای غیر مهاجرتی است که به مسافران اجازه اقامت کوتاه مدت می دهد. ویزای درمانی یا پزشکی معمولا برای مدت زمان 90 روز اعتبار دارد.
بیماری های تومور های سرطانی و جراحی های پیوندی واجد شرایط اخذ ویزای پزشکی یا درمانی هستند. در گرفتن ویزای پزشکی تومور های سرطانی ای مد نظر است که امکان درمان برای انها وجود داشته باشد. تومورهای سینه، مغزی، رحم، تخمدان، پروستات، پانکراس، گوش، چشم، تومورهای نخاعی یا ستون فقرات و دیگر تومورهای بدخیم که در مراحل اولیه هستند از جمله تومور های ریه و کبدی تعدادی از بیماری هایی هستند که جهت درمان آنها می توانید به ویزای درمانی یا پزشکی اخذ کنید. در مورد بیماری های مربوط به جراحی های پیوندی نیز می توانیم به تعویض لگن، مفصل و زانو اشاره کنیم.
ویزای درمانی به بیماران این امکان را میدهد که برای دریافت درمانهای پزشکی به آمریکا سفر کنند. نوع اصلی ویزای درمانی، ویزای B-2 است که برای سفرهای غیرمهاجرتی و درمانهای پزشکی صادر میشود. بیماران باید مدارک پزشکی و دعوتنامه از مراکز درمانی معتبر در آمریکا را ارائه دهند.
برای درخواست ویزای درمانی، بیماران باید مدارکی مانند فرم درخواست ویزا (فرم DS-160)، پاسپورت معتبر، مدارک پزشکی که نیاز به درمان را توجیه میکند، دعوتنامه از بیمارستان یا پزشک در آمریکا، و مدارک مالی برای تأمین هزینههای درمان و اقامت را ارائه دهند.
بله، بیماران معمولاً باید در مصاحبه سفارت شرکت کنند. در این مصاحبه، افسر کنسولی سوالاتی درباره هدف سفر، وضعیت پزشکی و توانایی مالی برای تأمین هزینههای درمان و اقامت خواهد پرسید. این مصاحبه نقش مهمی در تأیید یا رد درخواست ویزا دارد.
مدت زمان پردازش ویزای درمانی میتواند متفاوت باشد و به عوامل مختلفی مانند حجم درخواستها و شرایط خاص هر پرونده بستگی دارد. به طور کلی، بهتر است بیماران حداقل چند هفته قبل از تاریخ سفر خود درخواست ویزا را ارائه دهند تا زمان کافی برای پردازش وجود داشته باشد.